نۇرگۇل قۇماربەك قىزى

باسىمنان بالالىقتىڭ دىمى كەپپەگەن، ۇيالى ويعا جەتپەگەن، توبەمنەن كۇن وتپەگەن، اق پەن قارانىڭ، بيىك پەن الاسانىڭ پارقىن ۇقپاي بار نارسەگە بالالىق سەزىممەن باعا بەرەتىن بالا كۇندەرىم ەدى.

ءبىزدىڭ اۋىلدا قاراتورى ورتا بويلى، قاسقا ماڭدايلى، دوڭگەلەك جۇزدى ءبىر اعاي بار بولاتىن، ەلدىڭ ءبارى «بۇل كەرەمەت ادام، كەزىندە جوعارى مەكتەپتە اعارتۋشىلىقپەن شۇعىلدانعان قازىر ەسىنەن اداسىپ اۋرۋ بولىپ اۋىلعا قايتتى»،-دەگەن كۇبىر-سىبىر سوزدەردى قۇلاعىم شالىپ قالاتىن-دى. ال، اۋىلداعى بالالار: «جىندى كەلە جاتىر، جىندى كەلە جاتىر»-، دەپ مازاقتاپ تۇرا قاشاتىن. ءيا، مەن دە سولاردىڭ دۇرمەك توبىندا ەدىم، ءبىراق بۇل ادامدى ەسالاڭ دەگەندە ەلگە ءزابىرى جوق، باس ارتىق ءسوز سويلەمەيتىن، كيىم كيىسى اجەپ تاۋىر، تۇمىرىق مىنەزدى، ويلى جانارلى وسى اعايدىڭ تاعدىردىڭ تارعالاڭ جولىندا ادامدىقتى تانىمايتىن، قايراتىن تاسقا جانىمايتىن باسقالاردىڭ ءار ءتۇرلى قاڭقۋ سوزىمەن باعاسىنا تالقى تارازىسىندا قالعاندىعىن قازىر ويلاپ وزەگىمە اشتى ءورت جىبەرىپ وتىرمىن. اعاي ءبىزدىڭ ۇيگە كوپ كەلەتىن-دى. شەشەم الاشتى الالامايتىن، اقتى قارالامايتىن كەڭ مىنەزدى مەيىربان جان ەدى. ول كىسى كەلسە شايىن قۇيىپ، ءدانىن بەرىپ اتتاندىراتىن. ءارى ماعان:-بالام، «ول ءبىر مۇساپىرجان، كەزىندە ءان مەن ولەڭگە قۇشتار ونەرلى دە ءبىلىمدى ازامات ەدى، جۇيرىكتەن جابىنى وزدىرعان، كورەالماس جانداردىڭ قاستىعىنان ەسى اۋىسىپ اۋىرىپ اۋىلىنا قايتقان، ونى ەندىگارى مازاقتاۋشى بولماڭدار»،-دەپ ەسكەرتۋ ءسوزىن الدە نەشە قايتالايتىن. قۇنارلى ويدان كورى قىزىقتى ويىنعا بەرىلگەن مەن ونىڭ نەگە وسىنداي اۋرۋعا كىرىپتار بولعانىن قايتالاپ سۇرامادىم. ءبىر كۇنى اعاي ءبىزدىڭ ۇيگە تاعى دا كەلدى، شەشەم اق داستارقانى جايدى. ونەرگە دەگەن العاشقى قىزعىندىلىعىنان بولار، اعا، ماعان ولەڭ ايتىپ بەرىڭىزشى!،-دەپ قولقالادىم.

ول ويلى جانارىن مۇڭمەن سۇراپ، سالالى ساۋساقتارىمەن بۋرىل تارتقان شاشىن ارتىنا تاراپ: «جان جانۋار بار دۇنيە،

كۇنسىز ءومىر كەشە الماس،

مەيلى اسقار شىڭ بولسادا،

كۇنگە ءوزىن تەڭەي الماس!»،- دەپ ولەڭ جولدارىن شۇبىرتا جونەلەدى. ول شىنىمەن ەسالاڭ بولسا ماعانالى دا، فيلوسوفيالى ولەڭ جولدارىنىڭ ورنەگىن قالاي توقيدى؟!، سول كۇننەن باس تاپ اعايدى مازاقتايتىن بولدىم، ءارى اعايدى «جىندى»،-دەپ مازاقتايتىن بالالاردىڭ اراسىنان ىرگەمدى ءبولىپ، ەندى ولارمەن وينامايتىن بولدىم.

سىناپتاي سىرعىعان ۋاقىت بالالىق شاعىمدى الىسقا قالدىرىپ اۋىلىمنان الىستاتتى، كەيىن ەستىسەم اعاي سول اۋرۋى مەڭدەتىپ اقىرى دۇنيەمەن قوشتاسىپتى. ءدال قازىر بارلاي بالاعاتتانىپ، ءومىردىڭ سىرىنا تەرەڭ بويلاعان بارشىندى شاعىمدا ەلەسىمدە قالعان سول ءبىر ۇزىك وقيعا ويىما جيى ورالا بەرەتىن. ول اعاي ەسالاڭ ەمەس ەدى، ول شىنىندا ەسالاڭ ەمەس ەدى....

اۆتوردىڭ قىزمەت ورنى: التاي ايماقتىق 1-تولىق ورتا مەكتەپ