ومىردەن تۋعان ورنەكتەر

مەيىربەك احىمەت ۇلى

قاسيەتتى جانۇيا

باستاۋ العان بابادان، قاسيەتتى جانۇيا،
باسىپ وتكەن تاريحىڭ تاۋسىلمايتىن ءاريا.
اتا- بابام جان قيىپ، قورعاپ كەلگەن قازىرگە،
جانۇيانىڭ زاڭى بار، جابىق ءارى جاريا.

ازاماتتار، ارۋلار، جانۇيانىڭ تىرەگى،
شاڭىراعىن شايقالتپاۋ - بار ۇيانىڭ تىلەگى.
بەرەكەسىن بەكەمدەپ، بەلدەۋىن بەرىك بايلاسا،
شالىقتاپ ءسابي ۇيقىدا بەسىگىندە كۇلەدى.

ءجاراسىمدى جانۇيا، قىزىققا كۇندە باتپايما،
شاڭىراعىنان ءان شالقىپ، كۇي قۇيىلىپ جاتپايما.
ءبىر وردادان تاراعان ۇرپاعى ءوسىپ ەل بولسا،
جانۇيانىڭ ءار تاڭى كۇندە كۇلىپ اتپايما.

جانۇيانىڭ بۇل كۇندە سالتاناتتى ءسانى استى،
وركەنيەتتى قوعامدا، ۇلت دوستىعى ءجاراستى.
ەلۋ التى ۇلت بىرلىكتە جۇڭگو ارمانىن ارمانداپ،
پارتيامىز حالىقىنا باياندى باقىت جاراتتى.

بەرەكەلى جانۇيا، جانعا ءجايلى اجارلى،
بەرەكەسىز جانۇيا كەشكى سۇركەي مازاردى.
اتا قورعان، انا قورمال، جانۇياسى گۇل باقشا،
سول باقشادان تاراعان جارمەكەنكەدەي  بازارلى.

شاڭىراعى وردانىڭ سايدا قالعان زامان بار،
مال مەن باسىن بىلمەگەن قايدا قالعان جاران بار.
قارعىس تيگەن سۇم زامان ماڭگى ايلانىپ كەلمەسىن،
جانۇياڭدى جان سالىپ ايالاڭدار ادامدار.

از سانداعى اعايىن جانۇياسىن بۇزىپ ءجۇر،
جەتىلمەگەن جەمىسن جەلكەسىنەن ءۇزىپ ءجۇر.
بەرەكەسى كەتكەندەر بەت الدىنا جول الىپ،
قايشىلىقتىڭ تەڭىزىن بەلۋاردان ءجۇزىپ ءجۇر.

جانۇياسىن بۇزعاندار كۇن وتكىزەر جاسقانا،
باپتالماعان گۇل قۇساپ، جابىعىپ وسەر جاس بالا.
ۇيا كورسەڭ بۇزبا،- دەپ باباڭ بەكەر ايتپاعان،
پانا كەرەك حانعا دا، قاراعا دا، باسقاعا...

ءالى ەسىندە ءبىر كەزگى تايعاق كەشۋ تار زامان،
جانۇياسى ويران بوپ پەندەلەر ازبا زارلاعان.
تەك پارتيا حالىقتى ازاتتىققا جەتكىزىپ،
قوي ۇستىنە بولىپ تۇر، بوزتورعاي جۇمىرتقالاعان.

قاتاڭ ايتساق جانۇيا قاسيەتتى باسپانا،
باسپاناڭدى كيەلى سالىستىرما باسقاعا،
كەرەگەڭدى كەڭەيتىپ، تەرەزەڭدى تەڭ ۇستا،
ءوز جانۇياڭ وزىڭە باعا جەتپەس استان

جاراندار، قۇلاعىڭ سال كەڭ دۇبىرگە


جاراندار، قۇلاعىڭ سال كەڭ دۇبىرگە،
وتباسى اينالىسپاي تار كۇبىرگە.
دۇنيە كەتىپ باراد العا تارتىپ،
ىلەسەيىك، بايلانباي كارى تۇبىرگە.

ءار زاماننىڭ وزىندىك شابىسى بار،
شابىسى بار، تىرلىكتىڭ تابىسى بار.
تاريح كۋا اتقان تاڭ، باتقان كۇنگە،
تەرەك سىنسا تۇبىنەن تاعى شىعار.

تەڭ جاساعان دۇنيەمەن پەندە بارما،
قازىرگى قاناعات ەتپە قولدا بارعا.
«ارينە، ءار زاماندا ءبىر سۇرقىلتاي»
قامالدىق جول تابا الماي تالاي جارعا.

كوپ ايتىپ وتكەن كۇندى شيرلاماي،
قامىعىپ ارماندايمىز نەسىن ۇداي.
ءبىز جاساعان داۋىردەن كورە المادىق،
ەڭ باقىتتى زاماندى ءدال وسىنداي.

كورە المايمىز نەلىكتەن عالاماتتاي،
جارىق نۇردى سۇيمەيتىن جارعاناتتاي.
زارلاپ ولەڭ جازاتىن جىلاۋىقتان،
مەزى بولىپ بارامىز سىرعاناقتاي.

باسىڭدا باق پەنەن سور تۇرماس مۇلدە،
باسەكە مەن وراي بار ءاربىر كۇندە.
شەگىنبەي شەرۋ تارتقان دۇنيەدەن،
نەسىبەڭدى ال قوعامنان، زىر جۇگىر دە.

كەتكەلى دامىپ دۇنيە الدە قاشان،
اينالىپ شولدەر گۇلگە بولدى جاساڭ.
قالمايما قالعىپ جۇرتتا، قامسىز جاندار،
جالقاۋلىق جايلاپ جۇرگەن كۇندە ماساڭ.

ءدۇبىرلى دۇنيەنىڭ تابىسىن جاز،
جەمىڭە ءبىر جول تويعان بولماي ءبىر ءماز.
«جۇتاعان جۇرتىن ماقتايت» دەگەندەيىن،
وتكەن كۇندەر وكىنىشپەن بولدىما از.

وتكەن كۇن ءومىرىڭدى وكسىتەدى،
جەتكەن كۇن جەڭىستەرگە جەتكىزەدى.
ىلەسىپ زاماناعا قارىشتاساڭ،
توبەڭدى كۇندە كوككە جەتكىزەدى.

عيبىرات ال بۇرىنعى وتكەن زامانادان،
ارمانسىز بولاشاققا جەتەمە ادام.
جۇڭگو ارمانى، ادامزاتتىڭ ىزگى ارمانى،
باعىڭدى تاپ، ىزگى ارمان نىسانادان


اقىن ويى


اقىن ويى تۋلاعان، تولقىنىنداي تەڭىزدىڭ،
اقىن ويى شارىق ۇرعان، قىرانىنداي سەڭگىردىڭ.
اقىن ويى تەڭسەلىپ، قالىقتاعان اقشا بۇلت،
اقىن ويى اق ەدىل، اناسىنداي سەزىمنىڭ.

اقىن ويى - ارىستان، اشۋلانىپ اقىرعان،
اقىن ويى - سۇلۋ قىز، كوزىن قىسىپ شاقىرعان.
اقىن ويى - كەڭ دالا، توسىنە ات شاپتىرعان،
اقىن ويى - سامال جەل، التىن ءداندى ساپىرعان.

اقىن ويى - شىڭىراۋ، تەڭىز- مۇحيت قايناعان،
اقىن ويى - گۇلباقشا، بۇلبۇلدارى سايراعان.
اقىن ويى - كەرۋەن، ساپار تارتقان قيىردان،
اقىن ويى - بال ارا، گۇلدەن شىرىن جيناعان.

اقىن ويى - اق سەمسەر، جاۋعا ويران سالاتىن،
اقىن ويى - جومارت ەر، جالعىز اتىن شالاتىن.
اقىن ويى - سارى ماي، كۇن نۇرىنا ەريتىن،
اقىن ويى - شەبەر قول، ومىرگە ورنەك سالاتىن.

اقىن ويى - كوك داۋىل، نوسەرلەتىپ قايىرعان،
اقىن ويى - باتىر قول، جاۋ جاعاسىن ايىرعان.
اقىن ويى ەرەكشە، نازىك بۇيىم زاۆودى،
ارامىن الىس لاقتىرىپ، ناق اسىلىن ايىرعان


حالىقىڭنىڭ ال باتاسىن
(تەرمە)

اسقاقتاما اعايىن،
پەندەمىز جەر باساتىن.
ارعىماقتا سۇرىنەر
شاڭ جۇقپايتىن شاشاسىن.
حالىق دەگەن اسۋ بار،
جولىن ءبىر تاپساڭ اساسىڭ.
حالقىڭنىڭ حالىن بىلمەسەڭ،
اسۋدان قالاي اساسىڭ.
حالىقتىڭ الساڭ باتاسىن،
دەگەيسىڭ حالقىم جاساسىن.
حالىقتىڭ جۇگىن كوتەرسەڭ،
قاجىماس قايسار اتانسىڭ.
حالىققا جۇرسەڭ قارايلاپ،
قۇرمەتتىڭ ەسىگىن اشارسىڭ.
حالىقپەن وتسەڭ قارسى بوپ،
بەتىڭمەن جەر باسارسىڭ.
كوپكە كوزىڭ جەتپەسە،
كوپكە ءسوزىڭ وتپەسە،
قامالىپ سۋعا باتارسىڭ.
ءبىلىمدى بولساڭ بيلىك ال،
كوڭىلدىڭ كىلتىن اشارسىڭ.
«جەتپەگەن بيلىك دەگەن بار،
جەتى ەسىكتى اشاتىن».
جەتپەيتىن جەرگە جەلىگىپ،
مىلتىقتىڭ باسىپا ماساسىن.
جەمەڭگەر بولساڭ جەمسىرەپ،
ولشەمىن زاڭنىڭ باسارسىڭ.
اۋزىڭا سالساڭ ارام اس،
جاعىڭدى قالاي اشارسىڭ.
قۇلقىندى قۋساڭ قۇمىعىپ،
قۇتىلىپ قالاي قاشارسىڭ.
حالىققا سەنسەڭ قاپىسىز،
«قاپ تاۋىنان» اسارسىڭ.
حالىقتى جۇرسەڭ قاقساتىپ،
قاتاردان قالىپ ساسارسىڭ.
تاكاپپار بولما تار كەۋدە،
تارىداي سەندە ءبىر پەندە.
قالاتىن كەزدە بولادى،
قىسقا ءجىپ كەلمەي كۇرمەۋگە.
كىمدەردەن كىمگە قالماعان،
كەزەكتى كەرۋەن دۇنيە.
جاۋابىن ەشكىم تاپقان جوق،
دۇنيەگە تەگى كىم يە؟
ۇلىلار ايتقان ۇلى ءسوز،
حالىق تەك، حالىق تەك قانا،
دۇنيەگە انە سول يە.
اسقاقتاما اعايىن،
پەندەمىز جەر باساتىن.
ازامات بولىپ حالىقشىل،
حالقىڭنىڭ ال باتاسىن.
حالىقتىڭ الساڭ باتاسىن،
العىسقا بەلدەن باتاسىڭ،
جۇرەگىندە حالىقتىڭ،
وشپەستەي  ماڭگى جاتاسىڭ.