ارناۋلار
نۇرباي مۇستاپا ۇلى

اقشا قارعا ارناۋ

ەي، اقشا قار، اقشا قار،
قادامىڭدى شاپشاڭ ال.
سىرىل قاعىپ قار سەڭىمەن،
اردالاردا جاقسى اعار.

باستالعانشا قان سونار،
اسىعادى قانشالار.
اق كورپەنىڭ استىندا،
ۇيقىعا كەتەر ارشالار.

بۇتىندەلسە توزعان جەر،
سىپىرىپ كەتەر قوزعان جەل.
جاپىراعى توگىلگەن،
قاسقايىپ تۇر ورمان بەل.

قامشىمەن قاعىپ جاعانى،
قارشىلداتىپ تاعانى.
قىزىل سۋدان قيا وتكەن،
قازاعىڭ كەتىپ بارادى.

ەي، اقشا قار، اقشا قار،
سايلاردىڭ ءىشى اق بۇلاۋ.
سارشۇناق اياز سەرىك بوپ،
تاۋلاردى بۇركەپ قاپتىڭ-اۋ.

مۇرتىما قونىپ مۇزدارىڭ،
ال قىزىل تارتتى قىزدارىم.
تولاستاي قالساڭ اقشامدا،
نەدەگەن قيىن ىزعارىڭ.

دابىلىن ۇرىپ قاتەردىڭ،
بىزگە دە قايرات اكەلدىڭ.
زىركىلدەيتىن باياعى،
اشۋىنداي اكەمنىڭ.

سالماساڭ الەك داۋىلمەن،
الىپ تۇر كەڭ تاۋىم دەم.
قارسى الىپ تۇرمىز ءوتىپ ءبىز،
تون شالبار كيگەن داۋىردەن.

ەي، اقشا قار، اق مامىق،
ۇيەمىز سەنى ماقتا قىپ.
ۇيقىعا كەتىپ وزەندەر،
استىڭدا سەنىڭ جاتتى اعىپ.

كوكتەمدە كەلەر وتەم دەپ،
ويلاما ءبۇيتىپ كەتەم دەپ.
قالارسىڭ تەك باسىمنان،
شاشىمدى عانا مەكەندەپ.

جاڭا جىلعا ارناۋ

جازام دەسەڭ جازىلادى ەكەن بۇل جىردى،
مىنە بۇگىن تاعى دا ءبىر جىل كىردى.
تالاي- تالاي اسۋلاردى اسىپپىز،
بۇل ومىرگە شۇباتقالى شىلبىردى.

مەن اۋىرما، جىل اۋىرما بيىلعى،
وسى جىلدار ءوربىتتى كوپ سيىردى.
ويلاي- ويلاي وتكەن ءىزدى شيىردى،
شولاتۇعىن بولماي قالدىق قيىردى.

بۇگىن مىنا جاڭا جىلدا بارشا اۋماق،
مىندەت ارتتى جوتاسىنا ءداۋ سالماق.
اياز كەرنەپ اينالانى سارشۇناق،
اسپانىمنان توگىلىپ تۇر قار ساۋلاپ.

كىم بىلەدى، شابىت قالاي جۇلىندى؟
قارسى الماق پا، كىرگەن جاڭا جىلىمدى.
ىرستى بول، تىنىشتى بول دەپ مەندە،
ولەڭمەنەن جاسايىنشى ىرىمدى.

تاتقان سايىن جىلدىڭ شىرىن جەمىسىن،
قىزىق بولىپ بارا جاتىر مەن ءۇشىن.
كەلگەن جىلدار ۇلەسىنە بەرەتىن،
ءار جىل سايىن جاساپ تۇرام كەلىسىم.

جاس ەرجەتىپ، قارتتار قاپتى سەتىنەپ،
جەتتى ماعان كارىلىكتىڭدە شەتى كەپ .
ءبىر ورىنعا كوپ وتىرا بەرەمىن،
تۇرارىمدا ۇمتىلامىن ەكى رەت.

تاۋ ورنىندا، جاتىر وزەن ارناڭ دا، 
كارى شىعار بۇل تابيعات شالدان دا.
بۇلدىرايدى كوز ۇشىندا وتكەن كۇن،
كىرپىگىمە قىراۋ قونىپ العان با؟

ە، جاڭا جىل، كورىپ تاعى شات بولدىم ،
مەن قازاقپىن ىشىندە وسكەن اق توننىڭ.
جاس شاعىمدا كورسەمدە كوپ بەينەتتى،
مىنا باقىت زامانىنا تاپ بولدىم.

دەپ تۇرعام جوق:«كەك قايتارىپ باس كەسەم»،
ايتسەداعى كەتتى جاستىق شاققا ەسەم.
وسى شاعىم ويداعىداي وتەتىن،
ورنىقتىلىق ۇزىن ءومىر باسسا ەكەن.

تۋعان جەر

وتكەندى ەسكە الدىم،
ەلۋ جىل بۇرىنعى.
قولىمدا دەس بار كۇن،
ويىمنان جۇلىندى.

سوقتىرتىپ جاعالاپ،
كوبەلەپ كوك مۇزدى.
استىمدا تاعالى ات،
تايدىرماي وتكىزدى.

ءدال شىقتىم تۇسىنان،
تۋعان جەر مەكەننەن.
كوز الدا تۇر تۇلعاڭ،
قارشىعا كوتەرگەن.

تۋعان جەر ىستىق-اق،
كارى جۇرەك دىز ەتتىڭ.
قالسا ءومىر تۇستىك-اق،
كەلىپ تۇر كۇزەتكىم.

اۋدەمدە تارتا قاپ،
الىستان تاۋ مۇنار.
بۇرقىراپ شارتاراپ،
كولبەڭدەپ جاۋدى قار.

تۇقىرتىپ باستارىن،
جەلكەلەپ اق ءشيدى.
جەل تىنىپ، قاس- قاعىم،
سارى اياز شاقشيدى

جەل تىنعان ىمىرتتىڭ،
جۇلدىزى شاعىرماق.
كوزىمدى قىدىرتتىم،
كوڭىلىم داۋىلداپ.

ساعىنىپ اۋماقتى،
قاباتتان قارادىم.
ەسكە الىپ تاۋ جاقتى،
كۇر-كۇرىن قابانىڭ.