تەرەڭدەرگە تامىر تارتىپ بارامىن
جاماعات شاربەك ۇلى
(اقىن جۋرناليست)
بۇگىنىمە جالعاسسىن دەپ بايىرعىم،
اقيقاتتى جىرلايتۇعىن شاھيرمىن.
بولمىسىنا بوياۋ جاقپايتىندارعا،
توبەمنەن جول بەرۋگە دە دايىنمىن.
ءتۇتىن شىققان شاعىمدا دا ميىمنان،
مىقتىلارعا جوقپىن راس سيىنعان.
ءتۇس تە ەمەسپىن...ءار تۇرلى ءاركىم جوريتىن،
قۇس تا ەمەسپىن ءبىر قاناتى قيىلعان...
نە كۇتەمىن قولدى جايىپ اسپاننان،
ەرتەڭىمە جەتەلەي بەر ءتاتتى ارمان!
الىپ ەلىم تاريحىڭ دا ءتانتتى ەتتى-اۋ!
سوناۋ ارعى عاسىرلاردان باستالعان...
اڭعاردىم با...تولىعىم نە، كەمىم نە؟
تاڭعالدىم ءا...ءجىپ تاعا الماي كەزىندە.
جولققاندا ءتۇرلى-ءتۇرلى جول ماعان،
اداسا دا جازداعانمىن تەگىندە...
ويدا جوقتا الدە نەدەن تاعى ىقتىم،
وتىن باسىپ كەتكەندەي-اق تامۇقتىڭ.
كەش تە بولسا سەزگەنىمە مىڭ شۇكىر،
بار ەكەنىن الدى-ارتىمدا حاۋىپتىڭ...
قايعىرايىن مەيلى كەيدە كۇلەيىن،
جالعانادى ءبىر ويىما ءبىر ويىم.
السىزدىكتىڭ قيماي تۇرىپ تامىرىن،
مانسىزدىكتىڭ الام قالام ۇرەيىن؟!
ءبىر سەكۋنت تا توقتاتپايتىن اعىسىن،
ءومىر مەنى جۇكتى ەتتى ويعا تاعى تىڭ.
تەرەڭدەرگە تامىر تارتىپ بارامىن،
كەشەگىدەن بولەك قانات قاعىسىم !
تۇنگى كۇبىر
قاعىلىپ قيال قاناتىم،
قۇشاعىڭا ەندىم قارا ءتۇن .
سامسىعان كوكتە جۇلدىزدار،
سەكىلدى بەينە جان وتىم…
ەستىلىپ ساعان ىزگى ءۇنىم،
شەرتىلەر مە ەكەن ءتۇن مۇڭىڭ...
ۇركىتىپ شۇعىلا بىتكەندى،
قاراتون كيىپ مۇلگىدىڭ.
جالعاندى جالعىز وي مىڭعا،
لاززاتىڭا راس تويدىم با؟
قارىزىم جوق -اۋ، ال، سەنىڭ،
ءار ءىزىم قالدى-اۋ قوينىڭدا…